Iwona Przybylska de Acosta

Energia fioletowego światła. 

Patronuje jej Archanioł Zadkiel, uważany za Archanioła bogactwa, szczęścia, charytatywności, jasności i spokoju umysłu. Jego obszary działania, to współczucie, przemiana – transmutacja karmy. Fioletowy płomień „spala” to, co przeszkadza nam w prowadzeniu życia szczęśliwego, dostatniego.

Energia białego światła.

Patronuje jej Archanioł Gabriel. Jest on zwiastunem dobrych nowin i „szefem” wszystkich Archaniołów Stróżów. Wzywa się go w celu rozjaśnienia tego, co zawiłe i trudne do zrozumienia, w celu przedłużenia życia. Jego przymioty to czystość, odrodzenie.

(Forma pracy z tymi energiami jest taka sama jak z Archaniołem Rafałem)

Aniele przebaczenia, czy Ty mi przebaczysz

piasek zniechęcenia, kamienie rozpaczy,

wszystko to, co rzucam co dzień  pod Twe nogi. 

Wiem, że nie ułatwiam naszej wspólnej drogi.

Z trudem przebaczania pomóż mi się zgodzić, 

W bólu przebaczania na nowo się rodzić.

Przebaczać deszczowi, że moczy ubrania,

Rodzinie, że trudna bywa do kochania.

 Słońcu, że nie zawsze pogodne i jasne,

Dzieciom, że marzenia mają całkiem własne.

Dniowi, że się czasem z trudem mieści w dobie,

Nocy, że bezsenna, a na końcu...sobie,

bo...miało być pięknie, a stare od nowa

dobrymi chęciami piekło chce brukować.

Szczęściem dobry Pan Bóg obietnic nie zmienia, 

I czeka wciąż na mnie z cudem przebaczenia.

Energia różowego światła.

Patronuje jej Archanioł Chamuel, obdarzający siłą woli,  odwagą, ochroną w niebezpieczeństwie, zwycięstwem, dobrobytem, oraz harmonią i miłością w życiu osobistym. Rozwija tolerancję i wrażliwość na piękno.

Energia żółtego/złotego światła.

Nie gniewaj się na mnie aniele porządku,
Że musisz powtarzać wszystko od początku.
Widzę, jak Cię złoszczą myśli rozczochrane,
Sprawy ważne, a ciągle niepoukładane.
Wiem, że nie pojmujesz, jak człowiek jest w stanie
znaleźć coś w tym swoim wiecznym bałaganie.
Dzięki, że nie pękasz, i wciąż chcesz mi radzić,
jak to albo tanto w swym życiu uładzić.
I że ciągle wierzysz, że się zmienię z wiekiem,
I będę na starość porządnym człowiekiem.

Powiedz mi szczerze, aniele kochany,

Wracasz czasem z ziemi ze skrzydłem złamanym?

Ze śliwą pod okiem i sercem na dłoni, 

które ledwo żyje, bo tak poranione?

Z głową, która pęka bo tak skołatana?

Co mówisz? Że wtedy…już tylko kolana…

I ciche pytanie: czy warto się trudzić?

I cicha odpowiedź: tak zbawia się ludzi….